به بهانه روز جهان عاری از خشونت و افراطی گری

این روزها بسیار می شنویم که روزهایی را به مناسبت های مختلف در کشورها، روز جهانی بدون خشونت می نامند. در تقویم جهانی هم 2 اکتبر ، روز جهانی بدون خشونت است. اما این همه یادآوری و نامگذاری شاید نشان از رواج خشونت در جهان معاصر ماست. شاید هم برای این است که انسانها به این موضوع توجه کنند و فکری به حال این همه خشونت و افراطی گری در جهان پیرامون مان کنند. کافی ست کمی به دور و برمان نگاه کنیم، می بینیم که خشونت مفهوم انتزاعی و ذهنی نیست و در روابط ساده اجتماعی و حتی فردی هم می شود نمودهایی از آن را دید. روز عاری از خشونت و افراطی گری،تنها ، نگاهی بین المللی و در مفهوم دشمن که معمولا کسی ست که خارج از مرزهای ما حاضر است و احتمالا کمین ما را کرده ، نیست. چرا که گاهی می توان از بروز جنگ جلوگیری کرد تا اینگونه خشونت های آشکار را شاهد نبود. اما خشونت های مذهبی، خشونت های ییدولوژیکی، خشونت های سیاسی، خشونت های جنسیتی و بسیاری از انواع افراط در کنترل دیگری جزئ مهمی از مفهوم خشونت هستند که چندان آشکار نیستند اما بسیار آسیب زننده و باز دارنده هستند. اگرچه یکی از کارکردهای قانون، تعدیل خشونت است و گهگاه می شود که با کمک قانون برخی خشونت های آشکار میان دولتها، یا میان دو انسان را حل و فصل کرد. اما با خشونت های پنهان پیرامون مان که نه در کتاب قانون چیزی از آن نوشته شده و جرمی محسوب نمی شود که بشود با اتکا به آن به دادگاه عادلی پناه برد، چه کنیم؟ خشونت ابتدا در ذهن شکل می گیرد و بر اساس گفتمان فرهنگی جامعه شکلی از بروز برای خودش پیدا می کند. خشونت، حسی ست که بسیاری از ما در حال تجربه کردنش هستیم در زندگی اجتماعی مان، در زندگی فردی مان و حتی در کوچه و خیابانها. اتفاقا مفهوم خشونت، در ظرف بزرگی مثل دشمن که دیگری ست، خیلی آشکار است و می توان از هجوم آن گریخت اما خشونت های پنهان که گهگاه در شکلی از ابراز قدرت در روابط ساده انسانی سربرمی آورد، در روزگار امروز ما مدام در حال گسترده شدن است که باید مراقب آنها بود.